Een onvergetelijke week in Kiruna

Zoals ik in mijn vorige verhaal heb verteld stond mij afgelopen week een hele interessante week te wachten. Nou, ik zal jullie vertellen hoe het was. In 1 woord:

Helemaaltegekgaafenonvergetelijk!

De reis begon met een treinreis van een kleine 30 uur. In die tijd heb ik ongeveer de afstand afgelegd van Jönköping naar Staphorst, alleen ging ik precies de andere kant op. Ja, en dan kom je in de poolcirkel terecht. De treinreis op zich was goed te doen dankzij de slaapcabines en de gezellige mensen die mee waren op de trip. Na aankomst in de middag werden we meteen (nou ja, na een klein uurtje op de bus wachten dan) doorgesluisd naar het Icehotel. Dit is echt een geweldig bouwwerk. Het is helemaal van ijs, alles wat je ziet. Sommige onderdelen (zoals schuifdeuren) zijn van glas, maar alles wat je van ijs kan maken zit erin. Tot aan de glazen aan de ijsbar en de kroonluchters aan toe. En dat moet je natuurlijk even geprobeerd hebben :D
In het hostel aangekomen werden ons kamers toegezegd en hebben we een klein feestje gevierd in 1 van de openbare ruimtes. Deze hadden we al gauw omgedoopt in club Thermal. Oftewel, alleen toegang voor mensen die alleen hun thermische ondergoed droegen. Het laat zich raden dat dit een gezellig feestje was met enkele interessante wedstrijdjes ;)

Nu naar de activiteiten waarvoor ik naar Kiruna kwam!!

De eerste hele dag was een vrije dag die we zelf konden invullen met allerlei activiteiten. Het werd langlaufen in de morgen en 's middags van 2 tot 5 op de sneeuwscooter. Het langlaufen was erg leuk. We gingen met een grote groep, de mensen waarbij ik in de buurt bleef waren 2 Zuid-Afrikaansen, 2 Texanen (die van Kopenhagen) en een Fransman. We hadden allemaal niet zo veel ervaring met enkele hilarische gevolgen.
Het leukste was nog de helling die we alle 6 probeerde af te gaan. Gevolg: Ik lag met mijn gezicht languit in een halve meter diepe sneeuw. Charlie ging rechtdoor de poeder in waar het pad zich splitste in links en rechts en de rest stuiterde net zo hilarisch naar de vlakte. We hadden hierna niet alleen spierpijn van het langlaufen zelf, maar ook van het lachen.
Nog even een persoonlijke noot. Dit was 1 van de weinige crashes die ik gemaakt heb, verder ging het erg goed. En ik kan als enige zeggen dat ik het wasbord tweemaal zonder problemen heb afgelegd :D Misschien heb ik zelfs wel genoeg zelfvertrouwen om weer een keer te gaan skiën! Als dat maar goed gaat.....

Dan de sneeuwscooters! Dat was me toch een potje gaaf!! Ik zat achterop bij Gabriel de fransman. Een paar 100 meter onderweg zei Gabriel dat hij altijd in de problemen kwam met dit soort dingen. En ja hoor, je raad het al! Een half uur later lag ik weer met mijn gezicht in de sneeuw. Deze keer was het omdat Gabriel de sneeuwscooter tegen een boom had geparkeerd. Gelukkig ging het niet hard, weer een ervaring die niemand me afpakt. Nadat ik was klaar was met lachen (terwijl ik nog steeds in de sneeuw lag...) hebben we de sneeuwscooter weer op pad geholpen. Helaas wel met wat schade..

Gabriel wou niet meer sturen en zo heb ik de rest van de trip gestuurd. Nadat ik wat gevoel voor het apparaat had gekregen kreeg ik ook wat vertrouwen, gelukkig niet teveel want alles ging goed. We hadden de grootste lol met slippen, pogingen tot driften en springen over bulten. Ook was het natuurlijk een uitdaging om zo hard mogelijk te gaan. Eerst hebben we een paar keer de 80 gehaald. Op een groot verlaten stuk meer hebben we uiteindelijk de 100 aangetikt. Dat was beangstigend, maar tegelijkertijd wel supergaaf. Daarna hebben we maar besloten dat dat wel hard genoeg was. Om ons verder te vermaken met springen, hard over hobbels jakkeren, meer slippen en (meestal onsuccesvolle) driftpogingen.

De tocht waarin dit allemaal gebeurde voerde ons door Zweedse bossen zoals iedereen ze kent van de plaatjes en over bevroren meren en rivieren. Tussen de adrenaline door was dit allemaal erg betoverend en het waren een paar van de beste vergezichten die ik tot dan toe in mijn leven had gezien.

Op de terugweg werd het allemaal nog mooier door de ondergaande zon. Samenvattend: Een dag vol geweldige ervaringen, zowel door de mensen waarmee ik op pad was, de activiteiten en de mooiste vergezichten die ik tot dan toe had gezien! Ja, ik zei/typte tot dan toe. Want het word nog beter verderop in het verhaal...

Na een vrij rustig avondje met wat leuke kaartspelletjes en wat ouwehoeren gingen we naar ons bed voor de wildernis-tour die op de planning stond de volgende dagen. We vertrokken om een uur of 9 richting het vertrekpunt om te vertrekken naar een kamp een stuk buiten Kiruna.
Bij dat vertrekpunt stonden er een paar leuke dingen op ons te wachten. Namelijk nog meer sneeuwscooters en nog iets waar ik erg naar uitkeek. De hondenslee!
Na een korte instructie wat ons te wachten stond werden we naar de honden geleid waar we deze 1 voor 1 aan de lijn moesten leggen. Toen ze eenmaal aan deze lijn lagen werden de
hondensleden erbij gehaald en werden ze hieraan vast gezet.
Ondertussen maakten de honden een hels kabaal met hun gejank omdat ze niet konden wachten om te gaan. De voorste hond moest de hele tijd vastgehouden worden om ervoor te zorgen dat ze er niet vandoor gingen. Toen de slee eenmaal bemand was, was het noodzakelijk dat de bestuurder op de rem ging staan met zijn volle gewicht. Gebeurde dit niet dan schoten de honden er alsnog met de slee vandoor.
Gelukkig ging alles zoals het hoorde en voor we het wisten zoefden we geruisloos door de sneeuw. De honden waren stil want ze hadden hun zin en er was geen geknetter van de verbrandingsmotor die we gister nog zo goed hoorden toen we op de sneeuwscooter zaten.
Het enige wat we hoorden was het gehijg van de honden, het geluid van de slee die over de sneeuw gleed en in de verte het geluid van de sneeuwscooter die voor ons uit ging en achter ons degene met de sleden erachter met mensen erop en de sneeuwscooter met onze rugzakken.
Dit was echt een heel leuk onderdeel van de tocht, we mochten allemaal een stukje sturen op de hondenslee! De honden wisten precies welk pad ze moesten volgen en het enige waar de bestuurder op hoefde te letten was dat de honden niet verstrikt raakten in de lijnen als deze slap ging hangen.
Het was heerlijk weer, we hadden stralende zon en een heldere lucht. We konden volop genieten van de schitterende Zweedse natuur. Wat is dat toch mooi die naaldbomen aan de rand van een besneeuwd meer omringd door bergen en heuvels. Na een ritje van 1,5 uur door opnieuw Zweedse bossen en over vele, vele bevroren rivieren en meren kwamen we aan bij het kamp.
Hier moesten we natuurlijk zien te overleven en daarvoor moesten we na een korte uitleg ons hout hakken voor het vuur in onze hutten/huisjes, de bbq, de sauna en de keuken. En moest er water worden gehaald.
Nadat dit allemaal gedaan was konden we de omgeving verkennen. Nou daar kon ik niet op wachten, gewapend met mijn camera en de instructie om toch vooral op het pad te blijven omdat het ijs op de rivier erg gevaarlijk en onbetrouwbaar was heb ik een paar schitterende foto's gemaakt van de omgeving.
Verder hebben we ons vermaakt met zingen om het kampvuur, rendiervlees eten, barbecueën, zaagwedstrijden, sleetje rijden en tochtjes over het meer en langs de rivier (die in elkaar overlopen). Om daarna te wachten op 1 van de grootste wonderen van de poolcirkel.

Het Noorderlicht!!

En na een poosje gewacht te hebben werd er bij de eerste signalen van het noorderlicht een kleine sprint ingezet naar het meer, waar we een geweldig zicht hadden op de mooiste sterrenhemel die ik ooit gezien heb en natuurlijk het Noorderlicht, de Aurora Borealis. Het was helaas niet zo spectaculair als op de foto's die je wel eens ziet, maar ik heb het wel gezien. Een ervaring die niemand me afpakt!
De nacht duurde nog lang en ik ben nog een paar keer afgedaald naar het meer om van de sterrenhemel te genieten. Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel sterren gezien! Het was net alsof iemand met lichtgevend snot op een zwart papier had geniest. En dat 100x erger. Is dat geen geweldige vergelijking!!
Het was in ieder geval prachtig, en het idee dat je dit aanschouwde op een bevroren en besneeuwd meer in de poolcirkel maakte het een erg speciale ervaring!
Na wat meer gezing en gekletst zijn we de hut ingedoken en ik heb heerlijk geslapen in mijn militaire slaapzak. Helemaal niet koud, natuurlijk ook omdat we het vuur lekker lieten branden!

De volgende morgen werd ik om 8uur wakker en ben ik nog even naar het meer gewandeld om de zonsopgang te bekijken. Hier heb ik met behulp van Charlies statief (die was er om 5u al uit en had voor het gemak zijn statief even achtergelaten) nog wat foto's gemaakt van mezelf op het meer in de opkomende zon. Ook ontdekte ik toen het bootje wat in het meer lag aan de pier. Ook deze heb ik op de gevoelige plaat vastgelegd.
Overdag hebben we onszelf weer vermaakt met matje glijden van de helling, sneeuwgevechten, huishoudelijke taken doen en het luisteren naar grote verhalen van Stig onze begeleider die recentelijk een bruine beer had omgelegd (hij had er ook foto's van als bewijs). Schijnt dat die daar ook rondlopen..... Gelukkig kwam ik daar pas achter na mijn eenzame tochtjes in de morgen, hehe.
Ook heb ik nog een poging tot ijsvissen gewaagd, helaas helemaal niks gevangen. Maar toch wel grappig om een keer te doen!
Op de terugweg weer van de hondenslee en de sneeuwscooters genoten. En nog meer van enkele zeer mooie vergezichten.
's Avonds zijn we er nog een keer op uit getrokken rond een uur of 8 om het Noorderlicht weer te bewonderen. We zijn een erg besneeuwde heuvel opgeklommen die avond en hebben tot ongeveer 10.30u van een geweldig schouwspel genoten. Het was echt heel mooi deze keer, helaas kan ik van het Noorderlicht geen foto's maken met min camera. We hebben tot een uur of elf in de bittere kou gewacht maar toen er niks meer kwam zijn we maar weer afgedaald naar ons hostel.

Op donderdag hebben we cultureel gedaan en zijn we naar een van de oudste kerken naar Zweden geweest en naar het Stadhuis van Kiruna.

Ik beschrijf het allemaal niet zo uitgebreid mogelijk, maar ik heb zoveel dingen gezien en beleefd dat ik wel uren door kan gaan. Ik laat de foto's spreken deze keer!
Geniet ervan!

http://www.mijnalbum.nl/Album=PQF7ZXEP

Als afsluiting nog wat wist je datjes:
Wist je dat:
- Rendiervlees erg lekker is, en nog mager en gezond ook
- De temperatuur in Kiruna 's nachts maar -15 was
- Dat dit niks is vergeleken met de groep voor ons die -30 moest verdragen
- Wij volgens de gids enkele van de mooiste dagen van het seizoen hadden
- Er nog maar 3 van zulke mooie dagen waren geweest dit seizoen
- Er wegen voor auto's zijn gemaakt op de bevroren meren
- Dat de snelstromende rivier nog nooit zo slecht was bevroren
- Dit kwam door de dalende waterstand, zodat je zwevend ijs had met het water een stuk eronder
- De sneeuwscooters eigenlijk toch te krachtig zijn voor toeristen (volgens onze gids)
- Ze inderdaad verrekte snel waren
- Ik ze toch niet te krachtig vond
- De sledehonden niet de typische Siberische Husky is maar een Alaskische (?)
- Ik dit een van de mooiste ervaring van mijn leven vind!
- Ik nog steeds geen Eland heb gezien :(
- Ik vanavond heb verloren met Spoons
- Ik mijn opdracht morgen moet doen omdat er vanavond niemand meer open deed
- Ik hoop dat jullie genieten van mijn verhaaltjes
- En genieten van de foto's!!
- Ik de reacties nog steeds erg waardeer, het is leuk om te lezen dat jullie mij allemaal volgen
- Het toch wel erg laat is om nog iets te posten op mijn weblog
- Ik het toch lekker doe!